Notatnik liturgisty

Wszystko się zdarza sługom ołtarza

Kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NMP

Parafia św. Jakuba na Ochocie

Spotkania wspólnoty akademickiej są w poniedziałki o 20:00, zwykle w sali św. Faustyny. Spotkania grupy dorosłych są we wtorki raz na miesiąc.

Jest też „Woda życia”, ale na nią trzeba uważać, bo można się utopić.

O 19:00 są tak zwane dziewiętnastki, czyli Msze duszpasterstwa akademickiego.

Przestrzeń

Są trzy warianty ustawienia prezbiterium: jak jest, z dostawionymi krzesłami z kaplicy Zmartwychwstania i krzesła przodem do nawy. Ten ostatni jest stosowany na najcięższe przypadki (Triduum i Boże Narodzenie), kiedy będzie pełno luda.

Pulpit z miejsca przewodniczenia można zwinąć i przestawić pod północną scianą tuż przy schodkach. Mszał z ołtarza kładzie się na krzesłach koło ambony, a jeśli są zajęte, chowa się do pulpitu od miejsca przewodniczenia (ostatecznie do ambony).

Najlepszym miejscem dla ceremoniarza jest stołek koło północnych stalli. Można oprzeć głowę o stalle podczas kazania (bo przecież nie homilii). Na Liturgię Eucharystyczną możesz się przetransferować na krzesełko koło ambony.

Jest pięć wariantów procesji wejścia:

  • krótka: prosto do prezbiterium bocznymi drzwiami
  • długa: korytarzem do kaplicy NS, północną nawą do końca i powrót środkową nawą
  • półdługa: jak długa, tylko zakręcamy w przejście za krzesłami
  • po schodach: z zakrystii w prawo, po ciasnych schodach do kaplicy, schodami w dół do południowej nawy, do końca i powrót środkową nawą
  • dworem: z zakrystii na dwór, przez bramę koło domu pogrzebowego, do głównego wejścia i środkową nawą

Głównie używa się krótkiego i długiego. Półdługi jest na celebracje albo Msze dla małych grup. Dworem jest sytuacyjny, np. na prymicje (kiedy jest za dużo ludzi na zakrystię i ustawiamy procesję wejścia na dworze) albo telewizję (kiedy trzeba wejść głównymi drzwiami). Osobiście nie lubię wariantu po schodach: nie jest w niczym lepszy niż wariant długi, a trzeba chodzić po ciasnej klatce schodowej.

Procesja wyjścia jest krótka.

Miejscowym zwyczajem jest, że od prefacji do komunii św. służba ołtarza staje w szpalerku na brzegu dywanu, twarzą do nawy.

Miejscowe praktyki

Procesja z Ewangeliarzem

Ministranci kadzidła wchodzą bocznymi drzwiami (prowadzi Tu). Zasypanie. Potem idą z diakonem pod ołtarz. Obracają się, Tu prowadzi 2 kroki, następnie zatrzymuje się po południowej stronie ambony. Na idzie na wprost i zatrzymuje się po północnej stronie ambony. Świece chodzą po prostej. Północna świeca staje trochę schowana za kolumną, a poza Adwentem i Wielkim Postem musi obejść kwiatki pod amboną. Ew. mogą stanąć na dole, ale wtedy jest niesymetrycznie.

Po Ewangelii świece wracają pod ołtarz, a kadzidło wychodzi na południe prosto do korytarza drzwiami w kaplicy Najświętszego Sakramentu.

Różne okazje

Niedziela Palmowa

patrz: Niedziela Palmowa czyli Męki Pańskiej

  • Jest mało ludzi, bo się rozjeżdżają.
  • Są przygotowane służbowe palmy dla ministrantów. Ładne, przypominają prawdziwą palmę.
  • Co roku pojawia się dwóch gości od prałata, którzy mają czytać Mękę Pańską. Zawsze tych samych.
  • W ogóle zawsze jakoś tak wypada, że prałat odprawia.
  • W 2014 kazali zanieść taką małą beznadziejną książeczkę. Może lepiej będzie kupić ładniejsze obrzędy.