Kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NMP

Parafia św. Jakuba na Ochocie

Spotkania wspólnoty akademickiej są w poniedziałki o 20:00, zwykle w sali św. Faustyny. Spotkania grupy dorosłych są we wtorki raz na miesiąc.

Jest też „Woda życia”, ale na nią trzeba uważać, bo można się utopić.

O 19:00 są tak zwane dziewiętnastki, czyli Msze duszpasterstwa akademickiego.

Przestrzeń

Są trzy warianty ustawienia prezbiterium: jak jest, z dostawionymi krzesłami z kaplicy Zmartwychwstania i krzesła przodem do nawy. Ten ostatni jest stosowany na najcięższe przypadki (Triduum i Boże Narodzenie), kiedy będzie pełno luda.

Pulpit z miejsca przewodniczenia można zwinąć i przestawić pod północną scianą tuż przy schodkach. Mszał z ołtarza kładzie się na krzesłach koło ambony, a jeśli są zajęte, chowa się do pulpitu od miejsca przewodniczenia (ostatecznie do ambony).

Najlepszym miejscem dla ceremoniarza jest stołek koło północnych stalli. Można oprzeć głowę o stalle podczas kazania (bo przecież nie homilii). Na Liturgię Eucharystyczną możesz się przetransferować na krzesełko koło ambony.

Jest pięć wariantów procesji wejścia:

krótka: prosto do prezbiterium bocznymi drzwiami
długa: korytarzem do kaplicy NS, północną nawą do końca i powrót środkową nawą
półdługa: jak długa, tylko zakręcamy w przejście za krzesłami
po schodach: z zakrystii w prawo, po ciasnych schodach do kaplicy, schodami w dół do południowej nawy, do końca i powrót środkową nawą
dworem: z zakrystii na dwór, przez bramę koło domu pogrzebowego, do głównego wejścia i środkową nawą

Głównie używa się krótkiego i długiego. Półdługi jest na celebracje albo Msze dla małych grup. Dworem jest sytuacyjny, np. na prymicje (kiedy jest za dużo ludzi na zakrystię i ustawiamy procesję wejścia na dworze) albo telewizję (kiedy trzeba wejść głównymi drzwiami). Osobiście nie lubię wariantu po schodach: nie jest w niczym lepszy niż wariant długi, a trzeba chodzić po ciasnej klatce schodowej.

Procesja wyjścia jest krótka.

Miejscowym zwyczajem jest, że od prefacji do komunii św. służba ołtarza staje w szpalerku na brzegu dywanu, twarzą do nawy.

Miejscowe praktyki

Procesja z Ewangeliarzem

Ministranci kadzidła wchodzą bocznymi drzwiami (prowadzi Tu). Zasypanie. Potem idą z diakonem pod ołtarz. Obracają się, Tu prowadzi 2 kroki, następnie zatrzymuje się po południowej stronie ambony. Na idzie na wprost i zatrzymuje się po północnej stronie ambony. Świece chodzą po prostej. Północna świeca staje trochę schowana za kolumną, a poza Adwentem i Wielkim Postem musi obejść kwiatki pod amboną. Ew. mogą stanąć na dole, ale wtedy jest niesymetrycznie.

Po Ewangelii świece wracają pod ołtarz, a kadzidło wychodzi na południe prosto do korytarza drzwiami w kaplicy Najświętszego Sakramentu.

Różne okazje

Niedziela Palmowa

patrz: Niedziela Palmowa czyli Męki Pańskiej

Jest mało ludzi, bo się rozjeżdżają.
Są przygotowane służbowe palmy dla ministrantów. Ładne, przypominają prawdziwą palmę.
Co roku pojawia się dwóch gości od prałata, którzy mają czytać Mękę Pańską. Zawsze tych samych.
W ogóle zawsze jakoś tak wypada, że prałat odprawia.
W 2014 kazali zanieść taką małą beznadziejną książeczkę. Może lepiej będzie kupić ładniejsze obrzędy.